Op de terugweg van Texel hebben we nog een uitstapje naar Lauwersoog gemaakt. Feit was namelijk dat op Texel mij een paarse strandloper voor de neus wegvloog vanwege wandelaars. Zou voor mij een nieuwe soort zijn. In Lauwersoog zaten ze ook, vandaar. We zagen een klein groepje rusten, samen met een paar steenlopers. En zowat allemaal met de kop in de veren. Dan is het wachten tot er eentje opkijkt en gelukkig was dat het geval:

Eenmaal weer thuis ging ik een dag later weer een rondje door het Lofargebied rijden. Het was er behoorlijk rustig, misschien ook doordat deze havik op de loer zat:

In de omgeving van Stadskanaal was een hele zeldzame gans gespot, een Hutchin’s Canadese Gans. Tja daar ging ik wel even kijken natuurlijk. Gelukkig was Rik aanwezig, degene die deze bijzondere vogel als eerste gespot heeft. Al jaren hoopt hij op een bijzondere soort, wekelijks doorzocht hij groepen ganzen hiervoor. En dan de euforie als zoiets in je beeld komt, geweldig! Rik zocht de vogel voor me op in mijn eigen telescoop en zodoende heb ik ‘m prachtig gezien. Maar dan nog een foto maken… Kluns als ik ben, lukte dat voor geen meter (ver weg ook altijd die beesten…) En die vogel stond ook niet echt stil dus dat hielp ook niet. En dan was ik ‘m weer kwijt in beeld… kortom, niet best. Maar ik heb een beetje een bewijsplaatje, het gaat om de vogel in het midden, ging natuurlijk in een greppel liggen zich te poetsen:

Na werktijd is Teijo ook nog gaan kijken en die had meer geluk, dus bij deze zijn foto:

Maar toch een nieuwe soort! Op dit moment van schrijven wordt deze gans gezien in Friesland. 

En omdat we toch mooi bezig waren met nieuwe soorten, viel mijn oog op een ijsduiker die in het Paterswoldse Meer rondzwom. Gezien de vele foto’s zat deze ook ver weg, maar ja, wie niet waagt die niet wint.

Wij op een gegeven moment ook even die kant op, zo ver is het niet. En zowaar, we hadden ‘m snel gespot… midden op het meer… Helaas kwam er ook nog een of andere boot langs te baggeren of zo waardoor de ijsduiker enige tijd uit beeld was. Maar we zagen ‘m terug. Heel wat foto’s verder zijn we weer op huis aan gegaan. Deze foto was de ‘beste’ die ik uit de serie kon vinden:

Mijn lijst van vogelsoorten staat nu op 285.

In onze tuin op de wildcamera kwam ook weer eens wat anders voorbij dan de diverse buurtkatten. Ik zag een fazanthaan, houtduiven en Turkse tortels met takjes slepen, maar ook een bruine rat (brrr) en notabene twee bunzings! Feit is dat in de buurt en naast ons nogal wat vee en kippen worden gehouden de laatste jaren, dus of het daar mee te maken heeft? In elk geval zag ik de rat maar 1 keer maar één van de bunzings meerdere keren. Deze rent min of meer door onze tuin naar die van de buren, hij blijft niet gelukkig. Toch heel apart!

Dit was het wat betreft de maand februari. Ik zie uit naar maart, de maand waarin de blauwborst weer terugkomt. En al die andere kleine zangvogeltjes die onderweg zijn vanuit warmere oorden!