Ik vind het mooi om mensen te fotograferen in hun omgeving. Maar het is gauw een inbreuk op hun privacy dus als het even kan dan vraag ik natuurlijk toestemming voor een foto. In onderstaand geval lukte dat niet, want wij stonden voor een kruising te wachten en rechts van mij zag ik deze vrouw zitten.

Onderstaande vrouw heb ik wel gevraagd om toestemming, ze knikte mij vriendelijk toe en bleef even staan:

We kwamen door dorpjes in de bergen en zagen mensen in hun eigen omgeving. Het gaf ons de indruk dat het daar erg armoedig is. Vanuit de auto nam ik een aantal foto’s, die daardoor niet scherp zijn, maar toch een impressie geven.

Deze vrouwen wilden onze aandacht trekken zodat we zouden stoppen en hun zelfgemaakte producten zouden kopen. Wat mij nog steeds voor ogen staat is het beeld van een oud mannetje dat beide armen op en neer bewoog om onze aandacht te trekken. Door die beweging keek ik die kant op en zag naast hem een oud vrouwtje. Hun huisje zou bij ons een bordje “onbewoonbaar verklaard” op de muur krijgen. Het vrouwtje keek hoopvol op of wij ook zouden stoppen. Dat zie je dan allemaal terwijl je er voorbij rijdt in je huurauto. Ik was er stil van. Het leek allemaal zo armoedig. Een sterk contrast met de wereld beneden in de grote stad.