In het Lofar-gebied zit al een paar maand een klapekster. Hij laat zich niet altijd zien en het is dus steeds afwachten of ik hem tref. Hij heeft een gebied uitgekozen dat wel te overzien is maar hij zit toch vaak op de achterste antennes. De antennes van het gebied bieden hem wel een mooie plek om uit te kijken.

Soms zit hij een poosje in een struik, ik zag hem daar laatst een prooi oppeuzelen.

Omdat ik sinds kort een nieuwe camera heb van een ander merk, is het deze periode even weer uitproberen wat de beste instellingen zijn om vogels te fotograferen onder verschillende omstandigheden. Bij familie in Bellingwolde heb ik wat foto’s door het raam genomen van wat tuinvogels:

Bij de vogelhut in Stadskanaal was ik een hele poos niet geweest. De ochtend dat ik er weer kwam was het heerlijk rustig. Ik zag een stel knobbelzwanen dobberen:

Maar er was ook een groepje wilde zwanen:

Op een gegeven moment vloog de groep weg, maar er bleef één achter. Die zat een poosje zacht te roepen en besloot toen ook maar te vertrekken. Hier had ik op gewacht, ik dacht die blijft vast niet alleen achter. Zodoende kon ik ‘m in de vlucht vastleggen:

In onze eigen tuin heb ik op het eind van het jaar nog even bij het voederhuisje gezeten. Met de wildcamera had ik al vernomen dat er bijna dagelijks twee fazanten vrouwtjes komen. Maar ze zijn erg schuw en ik krijg ze nog niet voor de lens. Maar er zijn altijd wel modellen bereidwillig om te poseren:

Door de laagstaande zon vond ik de achtergrond hier zo mooi, het licht scheen op de hortensia.

Dit waren de laatste foto’s van 2016. Inmiddels heb ik al weer nieuwe gemaakt in dit nieuwe jaar. Binnenkort weer verder!