Tijdens de wandeling zei mijn man ineens: “blijf staan”….. dus ik acuut in de houding… (want je weet maar nooit wat er uit de bosjes komt natuurlijk)…
Hij had mijn camera om de nek dus nu de kans om er foto’s mee te maken! Dit was de reden:

Heel argeloos kwamen er een jong en een ouder damhert ons tegemoet op het bospad.
De voorste wandelde rustig onze kant op..

totdat hij het niet meer vertrouwde en maar gauw een zijspoor nam.

Ondertussen bleef ik strak in de houding want voor de grotere bok had ik wat meer respect! Maar ook hij verdween in het bos en wij konden onze wandeling vervolgen.
Even later hoorden we wat gekletter naast ons en daar bleken twee jonge mannetjes aan het “vechten”, even op een speelse manier kijken wie de sterkste is.

Van dichtbij ineens zo’n bok tevoorschijn zien komen was ook wel even schrikken!