Het zat er aan te komen toch? Als je de beelden zag van al die winkelende mensen… ongelooflijk. Maar ja, we moeten er doorheen. Persoonlijk vind ik het geen straf om thuis te moeten blijven. Ik ben een echte huismus denk ik. Winkelen heb ik een hekel aan, dus dat mis ik niet. Neemt niet weg dat het voor veel mensen (zoals ook de ondernemers) een drama is om de boel op slot te moeten doen.

Gelukkig wordt het ons niet verboden om naar buiten te gaan, dus zodra het weer het toelaat dan ga ik lekker op zoek naar vogels.

Tussen de bedrijven door ben ik mijn mappen met foto’s van eerdere jaren aan het opschonen. En voor mijn blog ben ik halverwege dit jaar bezig om plaatsingswaardige foto’s uit te zoeken. Zo ontdekte ik zojuist dat ik een kleine zilverreiger heb gefotografeerd in het Lofargebied. Mijn oog viel ineens op de zwarte snavel… Grote zilverreigers zien we hier veel meer, en die hebben een gele snavel. Maar ook weer niet altijd, dat maakt het soms lastig. De kleine zilverreiger heeft gele tenen, die zie je hier niet op de foto. Maar ik zocht het even uit op Waarneming en ja hoor, er waren meer meldingen rond die tijd gedaan. Toch weer leuk. Het was inmiddels 9 jaar geleden dat ik in het Lofargebied deze soort had gezien. Ik moet toch beter opletten!

Vaak als ik foto’s terugkijk, dan herinner ik mij het moment dat ik de opname maakte. Zo zag ik op deze dag ook een koekoek in een struik zitten, erg ver weg dus niet goed te fotograferen. Er kwam toen een mevrouw bij me staan praten en ze vertelde mij zowat haar hele levensverhaal. Dan blijf je ook staan luisteren, ook al wil je graag je aandacht bij je hobby houden. Ze had heel wat ellende meegemaakt. Ineens zei ze: o wat vliegt daar?? Dat was dus een roerdomp., die zag ik jammer genoeg alleen nog van z’n achterkant.

De mevrouw bedankte mij voor het luisteren, en ik dacht ach, wat maakt het ook uit dat ik die roerdomp op de rug kijk.

Afgelopen zomer was er in het Lofargebied ook ineens een flamingo. Niet te geloven toch. Zo’n tropische vogel die daar een paar dagen aanwezig was.

Ooievaars zijn ook geen vreemde vogels meer in dit gebied, het lijken er elk jaar meer te worden, deze liet zich mooi vastleggen:

Eind augustus heb ik weer een poosje van de ijsvogels genoten. Dat blijft een feestje, die prachtige vogels te kunnen zien…

Verder nog een roodborst in de rui:

Waterhoen met z’n grote poten:

Tot slot nog een buizerd:

Nou mensen, succes met het uitzitten van deze lockdown, ik wens al mijn lezers een goede gezondheid!