Helaas loop ik enorm achter met het uitzoeken van mijn foto’s. Maar af en toe kan ik er toch een mooi poosje mee bezig zijn en dat heeft dan gelijk goed resultaat. Want het geeft weer ruimte op de schijf! Al mijn foto’s staan op een NAS, een fijn opslagsysteem dat ook automatisch een back-up maakt. Tijdens het opschonen kwam ik weer een aantal foto’s tegen die ik nog niet hier geplaatst had (al weer veel te lang geleden), dus bij deze.

In september waren we in Denemarken. Daar zijn bonte kraaien heel gewoon, net als bij ons de zwarte kraaien. Ik vind het leuke vogels:

Toen we aan de Ringkøbing Fjord stonden zagen we witte vogels zwemmen in de verte. Met behulp van verrekijker en telescoop zagen we dat het zeekoeten waren. Leuk, een nieuwe soort! We hebben gewacht tot er eens eentje wat dichterbij kwam (was alsnog ver weg).

Bij nader inzien bleek er ook nog een andere soort te zwemmen, een alk:

Deze heeft een kortere en dikkere snavel. Altijd mooi om een ‘nieuwe soort’ te scoren voor mijn lijst. Hier kun je zien welke soorten (264) ik allemaal heb gefotografeerd. Graag zou ik van elke vogel een topfoto hebben maar dat gaat niet altijd lukken natuurlijk. Mocht ik een betere foto maken dan vervang ik de oude weer.

Weer in eigen land zijn ook de pimpelmezen weer mooi om te zien:

Op Texel zagen we voor het eerst een strandleeuwerik, er zat ook maar één. Heel tof om die dan ook te vinden! Weer een nieuwe soort:

Steenlopers zijn ook altijd fotogeniek:

Tureluur:

Bij de camper hadden we steeds een roodborstje, alsof het voorjaar was, zo zong deze:

En dat terwijl ik al snel de eerste koperwiek zag, een echte najaar/wintervogel in ons land:

Tijdens een excursie via BirdingHolland kreeg ik eindelijk eens een velduil voor de lens. Zelfs meerdere velduilen waren er aan het foerageren. Wat ontzettend mooi om te zien!

Honderden foto’s heb ik gemaakt van de velduilen… en ook honderden weer weggegooid tot er nog zo’n 200 overbleven…

Keuzes, keuzes…

Maar ja, als je vogels wilt fotograferen is een snelle camera wel handig, die maakt dan al gauw minstens 10 foto’s per seconde tegenwoordig, dus kun je wel nagaan hoe dat gaat. 

Het is zo heerlijk om mee te maken, de euforie van zo’n soort te zien en te kunnen fotograferen, heerlijk!

In november genoot ik van een aantal goudhaantjes en vuurgoudhaantjes:

In december zag ik een man blauwe kiekendief, ook een hele mooie soort die regelmatig in onze omgeving te zien was:

Voor het eerst sinds een aantal jaren zag ik in de tuin weer ringmussen. Helaas geen foto van, maar wel weer fijn om ze te spotten. Wij voeren de tuinvogels nagenoeg elke dag. Daar profiteren ook veel Turkse tortels van:

Bij deze stond ik er zo dicht op dat ik de vogel niet helemaal in beeld kon krijgen…

Dit was de laatste (vogel)foto van 2022. 

In augustus zag ik een witwangstern in het Lofargebied. Deze voerde z’n jongen, heel mooi om te zien. Witwangsterns zijn zeldzaam in ons land. De laatste jaren broeden er zo’n 60 paren bij het Zuidlaardermeergebied. Nu hebben zo ook gebroed in het Lofargebied. Hoe mooi is dat!

De jonge torenvalken laten zich overal in het gebied zien, hier 2 bij de Lofar antennes:

Bosruiter:

Fuut voert jongen:

En de jonge witwangsterns gaan om de beurt zelf op pad om voedsel te vinden:

Watersnip:

Hermelijn met prooi:

Jonge lepelaar:

Kieviten:

Wulp:

Visdief:

Ooievaar:

Torenvalk:

Jonge grauwe kiekendief man: Herman!

Zelf vind ik het erg interessant om vogels met ringen en/of zenders te kunnen volgen. Deze jonge grauwe kiekendief kreeg de naam Herman en is via zijn zender te volgen (rode lijn op de kaart) . Herman is inmiddels in Marokko voor de overwintering. Het kenniscentrum Akkervogels heeft een website met daarop informatie over de trekvogels van dit jaar en een kaart waarop te zien is waar de betreffende vogels zijn. Hier is de link voor wie het leuk vindt: https://grauwekiekendief.nl/volg-zenderkieken/

Tot de volgende blog.

 

Op een avond in juni zat deze graspieper nog even in de zon:

Verder trof ik een paar gewone oeverlibellen, deze zat op de grond dus dat maakt het fotograferen wel iets gemakkelijker dan wanneer ze in de lucht vliegen:

Ook heb ik een tijdje staan kijken naar een veldleeuwerik. Die had iets te eten… ik weet niet wat het is maar het zag er vreemd uit.

Rond deze tijd zat er in een nestkast in de buurt een nestje torenvalken. Ik zag links één van de ouders en verder wat grijze koppies:

Het is waarschijnlijk moeilijk te zien, misschien helpt het om de foto aan te klikken en wat groter te bekijken. De torenvalken zijn inmiddels uitgevlogen. Ik heb er vijf geteld en zie ze nog regelmatig.

Dit jaar was een goed jaar voor de kolibrievlinder. Ik heb er meerdere keren eentje gezien in onze tuin. 

Het blijft fascinerend om te zien, zo’n klein beestje met die enorm snelle vleugelslag. 

Op de vlinderstruik zag ik een distelvlinder:

Toen ik weer eens in het Lofargebied kwam trof ik een paar lepelaars. Leuk om ze zo dicht bij huis te treffen. Ze zijn er nog steeds.

Links een lepelaar, rechts een grote zilverreiger… dacht ik. Maar het zijn beide lepelaars, let maar op de aanzet van de snavel. Die is bij de lepelaar zo breed. Maar de rechtervogel bracht mij in verwarring door de poten, die leken veel dunner.  

Tot slot nog een fuut met jongen:

 

Vanmorgen vroeg had ik afgesproken met voormalig buurvrouw Jannie. We gingen op pad om bandheidelibellen te zoeken, dat hebben we drie jaar geleden ook eens gedaan. We waren tegen 6.00 uur op de afgesproken plek en een paar minuten later kwam de zon op. De locatie ligt eerst vrij lang in de schaduw. Dat heeft voor- en nadelen. Het voordeel is dat de libellen niet zo vroeg zijn opgedroogd en wegvliegen. Het nadeel is dat het licht wat beperkt is. Maar daar kunnen we wat aan doen door middel van (beperkt) flitslicht. En waarom zo vroeg? Dat is omdat de libellen dan nog bedauwd zijn, zodra ze zijn opgedroogd vliegen ze weg en dan wordt het een stuk lastiger fotograferen.

Na een tijdje rondstruinen en goed zoeken zag ik de eerste bandheidelibel. Het bleek een vrouwtje:

Even later zag Jannie de tweede, een mannetje:

Na de eerste foto van het mannetje was het even goed kijken voor de juiste compositie. Het is niet mooi als al die takjes in de weg zitten en het licht was vanaf deze kant niet zo mooi. Een tweede poging vanaf de andere kant:

We zagen ook een heidelibel, deze zat nog flink onder de druppels:

En een ‘gewone pantserjuffer’, die mag dan wel ‘gewoon’ in z’n naam hebben, het is toch een mooi beestje:

Nog een juffer, waarvan ik in eerste instantie de naam ‘tangpantserjuffer’ krijg als ik zoek op de soort. Dat is een zeldzame, dus dat zou bijzonder zijn. Naderhand bleek het toch om een pantserjuffer te gaan, maar niet de tangpantserjuffer.  De automatische soortherkenning had het er even moeilijk mee, misschien door al die druppels 😉

Tot slot nog een lantaarntje dat nog uitgeteld op een takje lag. Deze kon nog geen vleugeltje uitslaan van al de dauwdruppels:

Al met al waren we een paar uurtjes lekker buiten aan het fotograferen. Het is trouwens de moeite waard om de foto’s in het groot te bekijken. Vooral op de computer zie je dat beter dan op de telefoon. Klik op een foto en je kunt er doorheen bladeren.