De vlinders hebben het moeilijk, dat horen we de laatste tijd vaak. Toch zie je af en toe mooie exemplaren, zij het echt wel minder dan voorgaande jaren. Hier wat foto’s van de vlinders die ik dit jaar heb gezien.

Zo aan het begin van de herfst hebben we nog een paar mooie dagen wat weer zeer gunstig is voor de vlinders. Inmiddels vliegt er een derde generatie klein koolwitjes. Op de bessen van onze kamperfoelie stikt het van de Atalanta’s., ze hangen zelfs op de kop:

Ter afsluiting: op de valreep zag ik eindelijk, dit jaar voor het eerst, weer een kolibrievlinder. Ze zijn best klein en ontzettend snel. Na meerdere pogingen kreeg ik ‘m toch mooi op de foto:

Kolibrievlinders zijn nachtvlinders die ook overdag actief zijn. Ze danken hun naam aan de snelle vleugelslag zoals die ook bij de kolibries kenmerkend zijn. Ook kolibries hangen stil boven planten door hun vleugels heel snel te bewegen zodat ze in de vlucht de nectar uit de planten kunnen drinken.

In het Lofargebied dat ik regelmatig bezoek, kun je veel verschillende vogelsoorten treffen. In het voorjaar, als de takken nog niet vol bladeren zitten en het riet nog kaal, dan laten ze zich beter zien. Maar vaak moet je ook gewoon geluk hebben en op het juiste moment op de juiste plaats zijn.

Tussendoor nog een stilleven gemaakt van witlof:

Verder nog wat bloemen:

Tot slot nog een foto van een oranjetipje, gespot op een vroege ochtend in april:

In het Lofargebied kwam ik deze mooie roodborsttapuit man tegen.

Naast de vele graspiepers zie ik af en toe een waterpieper.

“Alleen op de wereld”

Hij was er ook weer:

Blauwborst:

Capriolen:

Grutto’s:

Winterkoning thuis op de schutting:

Grote zilverreigers en blauwe reigers hebben hier overnacht:

Dit koppel houtduiven heeft dit jaar zeker drie keer een nest gehad:

Rietzanger:

Gehakkelde aurelia:

Boerenzwaluw:

Turkse tortel:

De maan (digiscoop):

Soms is het ‘s morgens vroeg gewoon mooi:

Wordt weer vervolgd…

Mijn vorige blog is inmiddels dik twee maanden geleden. Ik schreef dat wij nergens heen gingen, ook niet met de camper. Inmiddels is dat allemaal wat versoepeld, gebleken is dat wij best af en toe even weg konden in de buurt om vogels te kijken. Hier in het Noorden van het land waren en zijn in verhouding weinig slachtoffers gevallen door het coronavirus… gelukkig! Maar beangstigend vind ik het wel hoor. het is werkelijk te hopen dat er een goed medicijn beschikbaar komt. En we moeten er echt rekening mee blijven houden voorlopig.

De draad van het bloggen pak ik bij deze weer op. We zijn net terug van vakantie, dat verslagje en de andere uitstapjes staan op ons camperblog.

Verder heb ik de afgelopen tijd ook mijn vogellijst kunnen aanvullen met wat nieuwe soorten:

Rosse stekelstaart, Sprinkhaanzanger, Temmincks Strandloper, Morinelplevier en Grauwe vliegenvanger.

De foto’s van deze vogels komen binnenkort wel langs.

Mijn gezondheid was de afgelopen maanden ook niet geweldig, ik heb flink last gehad van een ‘aanval’ van het syndroom van Tietze, erg vervelend en beperkend. Ook mijn handen beperken mijn dagelijkse bezigheden enorm. Het is vallen en weer opstaan. Ook een reden dat ik niet zo veel gefotografeerd heb.

Maar altijd zijn er weer lichtpuntjes die je stimuleren om weer door te gaan. Geluk zit vaak in kleine dingen (of kleine mensjes, zoals de kleinkinderen).

In maart waren we trouwens nog in Diepholz geweest om kraanvogels te kijken. In het najaar zijn er veel meer te spotten, maar in het voorjaar kun je ze ook zien.

We zijn van plan nog eens in het najaar terug te gaan naar dit gebied.