Deze week werd er een roze pelikaan gezien in de omgeving van Meppel. Ik dacht: die moet ik zien! Het is een uurtje rijden, maar dat heb ik er graag voor over. Ik had de route uitgezocht en zei tegen mijn ega die ochtend: ik ga naar Meppel. Hij zei: O? hoezo, want ik ga ook naar Meppel… Bleek hij daar een vergadering te hebben. Dus gingen we gezellig samen. Ik heb hem afgezet op de plek waar hij moest zijn en kon mooi naar de roze pelikaan gaan kijken.

Deze had ik gauw gevonden, hij (of zij) stond tussen een groep van zo’n kleine 70 ooievaars. Wat prachtig om zo’n grote vogel te spotten! Het is voor ons land een zeer zeldzame soort. Deze soort komt normaal voor in een groot deel van Zuidoost-Europa, Afrika, West- & Centraal-Azië en India en lijkt voor alsnog een echte dwaalgast te zijn. Hij is ongeringd dus niet ontsnapt uit een park of zo.

De vogel stond zich steeds flink te poetsen en uit te schudden.

Omdat de vogel steeds op dezelfde locatie bleef had ik ruim de tijd om de telescoop ook op te zetten zodat ik daardoor ook foto’s kon maken. Het was weer een mooie oefening want de weersomstandigheden waren eigenlijk perfect.

Doordat de pelikaan zich steeds aan het wassen en uitschudden was kreeg ik hem haast niet in beeld in “normale” houding. Ik heb net zo lang gewacht tot ik ook daar een foto van kon maken. Maar eerst nam hij nog een houding aan om te krabben, hier zie je hoe groot z’n poten zijn:

De laatste twee foto’s heb ik door de telescoop gemaakt (digiscoping).

Wát een vogel, schitterend om te zien. Voor mij was deze vogel dit jaar de 12e nieuwe soort!