EAfgelopen week zijn we op een ochtend naar de Kropswolderbuiten- en Westerbroekstermadepolder geweest. Fietsen mee op de auto, want anders was het heel veel lopen. Wat bijzonder om in februari zo lekker in de zon buiten te kunnen zijn. Het was eerst wel koud want we waren er om 9 uur al en het was amper boven het vriespunt. Maar al snel kwam de zon er bij en je voelde de warmte gewoon goed. Aan het begin van het pad, gerekend vanaf Kropswolde, staat een vogelkijkhut waar we onze eerste meegebrachte koffie genuttigd hebben. Er waren een stuk of zes grote zilverreigers voor de hut. Sommige konden elkaar slecht verdragen.

Voor de vogelkijkhut zwommen twee nonnetjes, mooi getekende zwart met witte eenden, beide mannetjes. Deze soort broedt niet in Nederland maar in het hoge Noorden. De nesten worden meestal gemaakt in holen van bijvoorbeeld de zwarte specht. Ze overwinteren wel in ons land.

Ook een aalscholver liet zich goed zien:

In het gebied zitten enorm veel grauwe ganzen en ook zagen we een aantal Grote Canadese ganzen. Een fuut zwom heen en weer alsof hij ons waarschuwde niet te dichtbij te komen. Misschien had hij z’n vrouwtje al op een nest?

Op wat elektriciteitsdraden zaten vaak kraaien. Maar deze blijkt achteraf een buizerd te zijn 😉

Op een gegeven moment kun je van het fietspad af en richting het water over een lang pad naar een andere vogelkijkhut. Van daaruit hoorden we aan de overkant een hoop kabaal: honderden ganzen en andere vogels de lucht in. Er bestaat een grote kans dat er een zeearend in de buurt was. In dit gebied, rond het Zuidlaardermeer, hebben zich een aantal gevestigd en zelfs jongen gehad. Het was te ver weg om het goed te kunnen zien, maar je ziet wel de vogels in de lucht:

We keken tegen molen “De Biks” aan, die staat in Onnen. Een achtkante molen waarvan het Waterschap Hunze en Aa’s de eigenaar is. Op de achtergrond het Gasunie gebouw in Groningen.

Ook duidelijk zichtbaar is het gebouw, of eigenlijk de twee gebouwen genaamd “Duo”, een belangrijke organisatie voor de studiefinanciering.

Maar wij kijken liever naar de vogels natuurlijk. Veel smienten, pijlstaarten en wilde eenden lagen te rusten. Meerkoeten maakten ruzie en een buizerd plukte op een paal z’n prooi.

Lettend op een dodaars hoorde ik ook een grutto, mijn eerste dit jaar! Pas thuis op de computer zag ik dat ik de grutto ook op de foto heb. Later kwam er nog een tweede bij.

Van de kijkhut terug naar het fietspad is een leuk pad met aan weerskanten water en riet. Aan de ene kant zagen en hoorden we een man rietgors. Even later aan de andere kant het vrouwtje:

En zo hebben wij op een mooie februariochtend frisse lucht gesnoven en weer energie opgedaan!