Inmiddels via Waarneming.nl vernomen dat de in het vorige blog genoemde pieper inderdaad een oeverpieper is, dus weer een nieuwe soort voor mij! Dat brengt mijn lijst op 193 verschillende vogelsoorten, zie mijn vogelalbum op mijn website.
We zaten elke dag op de fiets en af en toe gingen we naar het strand om vogels te kijken. Er stond een stevige, koude wind, haast te koud om er lang te blijven staan. Prachtig om te zien hoe een groep drieteenstrandlopers voorbij vloog:
Heel jammer dat je zelfs vanaf Schiermonnikoog de windmolens in Duitsland kunt zien:
We hadden ons aangemeld voor een bezoek aan het vogelringstation op Schiermonnikoog. Het leek me erg interessant om te zien wat voor werk men daar verricht. Ook hier zijn veel vrijwilligers bezig met het in kaart brengen van aantallen en andere bijzonderheden van vogels:
In netten worden vogels gevangen en nee, het is niet zielig. De vogels vallen in een soort buideltje, worden er heel snel uitgehaald en gecontroleerd op vetgehalte, vleugellengte en gewicht. Elke vogel krijgt een ring met een nummer en aan de hand van dat nummer kan de vogel gevolgd worden. Mocht deze opnieuw gevangen worden dan weet men precies om welke vogel het gaat. Natuurlijk vangt men ook wel eens vogels die al een ring hebben, soms vangt men zelfs een vogel terug die de vorige dag net geringd is… Die wordt dan snel weer vrij gelaten.
Opvallend was dat de vogels haast geen vetreserve hadden. De verklaring is dat ze door hun reis vanuit het hoge Noorden, alle vetreserves hebben opgebruikt. Ze komen aan land om aan te sterken om daarna verder te kunnen trekken naar hun overwinteringsgebied. Na het ringen, meten en wegen worden de vogels weer snel vrij gelaten. Het was erg interessant om te zien hoe dit allemaal in z’n werk gaat. Als je het leuk vindt dan kun je de website van dit vogelringstation bezoeken.
Tijdens het eten in ons hotel was het toch net alsof de zon ons uitlachte… Dit is geen bewerking, de foto komt zo uit de camera!
De volgende ochtend even weer langs het strand. Grote groepen meeuwen zaten met de rug naar de wind:
Ik zag een groepje bontbekplevieren:
Wandelaars, waarbij het lijkt of het schip zo het strand opvaart. Gezichtsbedrog.
Fietsend door de duinen zagen we later een slechtvalk jagen:
en een bijna witte buizerd in een boom:
Terug bij de Westerplas dacht ik een kleine zwaan te zien. Deze soort lijkt wel op de wilde zwaan, maar er is een duidelijk verschil in grootte van de gele vlek op de snavel. Ook de vorm van de kop verschilt. In ieder geval zorgt deze zwaan inmiddels voor een behoorlijke discussie want de kenners zijn het niet eens of het nou een kleine of een wilde zwaan is. Mysterieus…
Er werd ook ineens een koereiger gemeld en warempel wij zagen hem bij de koeien in de wei! De Koereiger behoort tot de reigerachtigen. Het is een kleine witte reiger, die zoals de naam al zegt vaak tussen het vee loopt. De gebieden waar de Koereiger oorspronkelijk voorkomt liggen in Spanje, Marokko en rond de Rode Zee. De soort is in opkomst vanuit het zuiden. Sinds 1973 zijn er gemiddeld 3 tot 4 exemplaren per jaar waargenomen in Nederland, de laatste jaren iets meer. De Koereiger heeft onlangs ook gebroed in Nederland (bron: Waarneming.nl)
Het is een kleine reiger, hier geplaagd door de kraaien en kauwtjes:
Wordt vervolgd.
