‘s Morgens vanuit het hotel zag ik in de verte en stuk of vier grote vogels vliegen. Gezien de gevorkte staarten zijn het waarschijnlijk wouwen, rode of zwarte, wie zal het zeggen. Ze waren te ver weg.

We zijn deze dag naar Zermatt gereden in de hoop de Matterhorn te kunnen zien. We hoorden al van anderen dat er vaak bewolking rond de top hangt. Het zal wel net zoiets zijn als “hoge bomen vangen veel wind”: “hoge bergen vangen veel bewolking”….

Onderweg prachtige uitzichten op besneeuwde bergtoppen:

Zermatt is autovrij, je komt er door vanuit Täsch met de trein verder te gaan.

Als je dan de trein uitkomt dan zie je niets anders dan hotels,  souvenirswinkels en Japanse en Chinese toeristen. Maar wij zagen ook een glimp van de Matterhorn, achter een dikke wolk…

Wij zijn direct op zoek gegaan naar een punt van waaruit we de Matterhorn goed konden zien…. behalve de top dan.

Ik heb nog nooit zoveel uren achter elkaar naar de lucht zitten te staren… en we waren niet de enigen.

Dus ja, als je er dan zo dicht bij bent dan wil je ‘m ook helemáál zien. En we hadden de hele dag de tijd, dus die tijd hebben we ook genomen. Heel bijzonder eigenlijk, als je er zo op let, hoe die bewolking steeds maar weer opnieuw achter de bergen vandaan komt, er even boven blijft hangen en dan oplost of naar beneden verdwijnt, of door de wind verder wordt geblazen. Een deuntje van school kwam mij weer boven: “de lucht stijgt op, er vormen zich wolken, er valt regen” of zoiets 😉

Tijdens het wachten kwam dit musje regelmatig even bij ons zitten:

Op een gegeven moment leek de bewolking steeds meer op te lossen:

Maar ons wachten werd uiteindelijk beloond (na drie uur wachten!):

Opnieuw een dag voorbij waarin we veel indrukken hebben opgedaan. Wat is de natuur hier toch ook prachtig!