Er bestaan echte vogelschuilhutten, vaste opstellingen, dus heel anders dan mijn mobiele tentje. De vogel-foto-schuilhutten zijn meestal gemaakt door natuurfotografen in samenwerking met landschapsbeheer. Het zijn enigszins geheime locaties want je mag niet zo maar een natuurgebied betreden. Eerder heb ik al eens foto’s geplaatst die gemaakt waren vanuit een dergelijke hut in Vledder. Nu ben ik een dag, samen met mijn ega, richting Overijssel geweest. Daar hadden we voor een hele dag een hut gehuurd van Han Bouwmeester. Samen is wel zo gezellig en gelukkig krijgt mijn ega er ook steeds meer plezier in. De dag begon mistig en dat was dan ook de reden dat we niet gelijk met zonsopgang op de bestemming waren. We zijn een paar uur later vertrokken en kwamen om half tien aan. De mist was toen meest opgetrokken, het had gevroren en hier en daar zag je nog wat rijp. Het water voor de vogels was bevroren. Na verloop van tijd kwam de zon er steeds meer door en smolt ook het ijs een beetje. Van het smeltwater konden de vogels dan weer drinken en sommige namen even een bad.  De vogels mogen in de winter wat bijgevoerd worden. Ik had een stukje vet met zaden achter een boomstam gelegd, het mooiste is dergelijk vet wat uit te smeren maar door de vorst kon dat niet. Dus had ik een stukje afgebroken. Er was maar één vogel die er iets aan gehad heeft:

Deze mannelijke (rood petje) grote bonte specht ging er direct mee vandoor. Van de restanten hebben de andere vogels nog wat gesnoept, maar dat was niet veel meer.

Hier en daar mochten we ook wat zaad neerleggen en daar werd ook driftig van gegeten door de kleinere vogeltjes, zoals hier een kuifmees:

Een schattig vogeltje met dat leuke kuifje.

Voor mij is dit een nieuwe soort! Het brengt mijn vogellijstje op 158 verschillende vogelsoorten die ik heb gefotografeerd. Dit is dan ook waar je op hoopt op zo’n dag, dat je één ‘nieuwe’ soort zult treffen die je nog niet eerder hebt kunnen fotograferen. Dat geeft echt zó’n kick! Maar deze dag bracht mij nóg een nieuwe soort:

Een appelvink! Schitterende vogel met een enorm sterke snavel. De vogelbescherming schrijft:  “Uit onderzoek is gebleken dat de appelvink met zijn kaken een drukkracht van 50 kg. kan uitoefenen! Helaas gaat het grootste deel van het leven van appelvinken schuil achter vele boomtakken. De soort zit het liefst hoog in forse bomen en is bovendien bijzonder schuw en waakzaam. Door het verborgen gedrag en onopvallende geluid lijkt de appelvink zeldzamer dan hij werkelijk is; het zijn mooie wáárnemingen van een appelvink die schaars zijn”. Wát een geluk om er dan eentje te spotten. Hij was er maar eventjes, heel erg alert en om zich heen kijkend zat hij eerst op een boomstam en snoepte even later iets van de grond, net achter een heuveltje van zand en dennennaalden. Binnen vijf minuten was hij weer weg. Nr. 159!

Er waren verder nog koolmezen, vinken, merels, een heggenmus, het vrouwtje van de grote bonte specht, roodborsten, kortom soorten die je thuis ook wel aantreft. Maar het mooie van zo’n schuilhut is dat je de vogels van vrij dichtbij kunt fotograferen in een mooie setting. De achtergrond is zodanig dat het een rustig beeld kan opleveren. Verder ben je natuurlijk ook wel voor een deel afhankelijk van het weer. Als de zon schijnt heb je des te mooier licht, dat is overal zo.

Wordt vervolgd.