Richting het uiterste zuid-west punt van Europa gingen we eerst langs het deel waar een fort (Fort van Cabo de São Vicente) te bezichtigen was. Men was daar nog druk mee aan het renoveren. Verder was er een oude muur, een oude woning en een parochiekerk.

Het oude fort is van rond 1500. Ik heb niet al die gebouwen gefotografeerd want ik zag daar heel wat vogels vliegen… Je kon er een wandeling maken over een flink plateau waar het heel erg waaide. Maar het was lekker warm dus de wind was niet storend. Je had er een mooi uitzicht op Kaap Sint Vincent (Cabo de São Vicente), het echte uiterste zuidwestelijke punt van Europa:

Op het plateau groeiden prachtige bloemen en planten zoals deze gele ducaatbloemen (Asteriscus maritimus):

Eén van de vogelsoorten die veel voorkomt in Portugal is de geelpootmeeuw. Voor mij een nieuwe soort:

Ook een nieuwe soort voor mij was de zwarte spreeuw:

Jan van genten vlogen langs de kustlijn:

Er vlogen ook verschillende soorten vlinders, door de harde wind waren ze lastig te fotograferen maar soms lukte het toch, zoals de kleine vuurvlinder:

Maar ook de prachtige koninginnenpage:

Soms zie je gewoon iets leuks:

Ook hier waren de rotsen, en vooral de manier waarop ze in zee uitkwamen, erg indrukwekkend:

Vanaf Kaap Sint Vincent was dit het uitzicht aan de ene kant:

En als je naar beneden keek zag je dit:

Op het randje van de muur zat een roestig hekwerkje waar men sloten in had gehangen, vast met een betekenis:

De steile rots was indrukwekkend:

Een vogeltje dat we steeds weer tegenkwamen was de zwarte roodstaart, veel zwarter dan die bij ons aanwezig zijn:

En op het laatst, ik kon niet eens goed zien óf het wel een vogel was, zo ver zat ‘ie weg, bleek het een blauwe rotslijster te zijn:

Na nog een laatste blik op de oneindig lijkende Atlantische oceaan, namen we afscheid van dit deel van Portugal.

Voor de volgende dag hadden we al weer een nieuwe route op de planning.

Wordt vervolgd.